تجمع زیستی فلزات سنگین (سرب و کادمیوم) در بافت عضله ماهی کفال پوزه باریک (liza saliens) در تالاب بین المللی گمیشان

فلزات سنگین زیست تخریب ناپذیر هستند و تمایل به انباشت در بافت¬های موجودات زنده مانند ماهی دارند. بنابراین، با توجه به خطرات گوناگون بهداشتی و مزایای تغذیه¬ای در ارتباط با مصرف ماهی، ارزیابی فلزات سنگین در بافت¬های ماهی حائز اهمیت است. هدف از پژوهش پیش¬رو سنجش و ارزیابی غلظت فلزات سنگین سرب و کادمیوم در عضله ماهی کفال پوزه باریک (liza saliens) در تالاب بین-المللی گمیشان بود. در این بررسی، در مجموع 23 نمونه ماهی کفال پوزه باریک از 9 ایستگاه در مکان-های گوناگون جمع¬آوری شد. نمونه¬های عضله با روش هضم اسیدی (اسید نیتریک و پرکلریدریک) برای واکاوی توسط دستگاه جذب اتمی به روش کوره گرافیتی (gfaas) آماده¬سازی شدند. میانگین غلظت کادمیوم و سرب در عضله کفال به ترتیب 82/35±26/163 و 62/8± 46/12( میکروگرم بر کیلوگرم وزن خشک) به دست آمد. همچنین همبستگی معنی¬داری بین غلظت فلزات و وزن ماهی مشاهده نشد. بیشترین میزان غلظت این فلزات در ایستگاه های غرب و مرکز تالاب تشخیص داده شد که به نظر می رسد ناشی از انتقال آلاینده¬ها از آب دریای خزر به این تالاب باشد. غلظت سرب و کادمیوم در عضله این ماهی در مقایسه با استانداردهای پیشنهاد شده توسط who، fao، uk (maff) و nhmrc پایین¬تر بود از این رو به نظر می رسد که مصرف ماهی کفال پوزه باریک خطری برای سلامتی انسان ندارد.